امروز دیگر بر کسی پوشیده نیست که در چه برهه حساسی هستیم. دشمنان ما در جهان و منطقه، به وضوح آرایش جنگی گرفته‌اند و جنگ اقتصادی تمام عیاری علیه ما آغاز شده است. شرایط بسیار پیچیده و خطرناک است. از یک سوی دیگر، جهان در حال یک زایمانِ مفهومی است. مفاهیمی چون قدرت، در حال دگردیسی مفهومی هستند و عوارضی اجتناب ناپذیر برای همه دارد. از دیگر سوی، ترامپ برنامه‌ها و طرح‌های جدیدی برای جهان دارد. او برای ایجادِ نظمِ مدنظرِ خود اصلا شوخی ندارد و انگار حاضر است با همه نهادهای بین‌المللی هم در بیفتد. مناسبات منطقه نیز تکان و تکانه‌ جدی خورده‌اند. معادلات و معاملات جدید سربرآورده است. در این میان، دشمنان ایران همدل‌تر و مصمم‌‌تر از همیشه به میدان آمده‌اند تا ایران را زمین بزنند. مشکلات و سوءمدیریت‌های داخلی نیز البته نفت و هیزمِ این آتش را خوب فراهم آورده‌اند! خلاصه شرایط و روزهای خاص و دشواری پیش‌رو دادیم. برای عبور از این «فرابحران»، چندین سناریو و نسخه موجود است. معتقدم از میان راه‌های ممکن برای برون‌رفت از این وضعیت، قابل اطمینان‌ترین راه، جلب و ترمیم اعتماد مردم است. اعتماد مردم با تغییر در برخی روش‌های اداره کشور مقدور است. روند کنونی، روندی اعتمادسوز است. اکنون البته فرصت طلایی برای انسجام داخلی فراهم آمده است. معتقدم برخی سناریوها ازجمله مذاکره با آمریکا در این شرایط نمی‌تواند گره‌گشا باشد. ترامپ به کمتر از به ‌رسمیت شناختنِ اسرائیل رضایت نمی‌دهد. او به ‌سرعت به‌دنبالِ نظم نوین (جهانِ تک قطبی) است. و حتما تلاش می‌کند تمام نهادها و سازمان‌های بین‌المللی که تامین کننده این خواسته نیستند، ازجمله شورای امنیت را منحل کند. با چنین فردی امکان مذاکره برد- برد وجود ندارد. اما مذاکره داخلی و انجام اصلاحات داخلی هم ممکن است و هم می‌تواند اهدف همه را تامین کند. اکنون می‌توان برخی ساختارهای غیرضرورِ ‌هزینه‌ساز را اصلاح کرد. می‌توان با عفو عمومی نسبت به کسانی که، مرتکب قتل نفس یا جرائم سازماندهی شده نشده اند، زمینه انسجامِ حداکثری را ایجاد کرد. می‌توان با تامین و تضمینِ امنیت جانی و مالی برای ایرانیان خارج کشور، به‌خصوص آنان‌که توسط دولت آمریکا در معرضِ ابطالِ پاسِ سرمایه‌گذاری هستند، زمینه انتقال سرمایه های‌شان را فراهم نمود. فرصت مناسبی است تا بخش‌های اقتصادی وابسته به نیروهای نظامی و بنیادها منابع خود را به نفع مردم عرضه کنند. خلاصه راهی جز انسجام حداکثری داخلی نداریم و شرط لازم آن، صداقت با مردم است. ما سال‌ها است که نیازمندِ اصلاحاتِ سیاسی و اقتصادی هستیم؛ این راه را باید دیر یا زود می‌رفتیم. اکنون بیش از هر زمان دیگری به این اصلاحات نیاز داریم. بهترین راهِ جلبِ اعتماد مردم، شرکت دادن آنان در قدرت است. هرچه می‌توانیم باید هاضمه قدرت را بالا ببریم و درب‌های حکومت را گشوده‌تر کنیم تا کشور «ملّی»تر اداره شود. توافق ملّی راهِ عبورِ ما از وضعِ کنونی است. توافق ملّی، مستلزمِ قدرت و دولتِ ملّی است. اگر ما به مردم اعتماد نکنیم که قدرت را به خودشان بدهیم نمی‌توانیم توقع داشته باشیم آنان هم به ما اعتماد کنند. به گمان من، اکنون باید شرایط کشور (شامل مقدورات و محذورات) را با مردم در میان بگذاریم و از آنان کمک بطلبیم. اصلاحات سیاسی و اجتماعی را شروع کنیم. اقتصاد را فسادزدایی و همه عرصه‌های کشور را شفاف کنیم. اینچنین می‌توانیم به‌جای تکیه بر بسته‌ حمایتی اروپا، تمرکز خود را بر بسته‌ حمایتی ملتِ خود قرار دهیم.